ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، ابلاغ معیارهای ثبت آثار غیر منقول بعد از ۸۹ سال صورت گرفت.
قضیه چیست؟
بعد از گذشت ۳۵ سال از تاسیس سازمان میراث فرهنگی در نخستین قدم از حفاظت آثار باستانی کشور و تصویب اساسنامه سازمان وقت میراث فرهنگی در ۳۲ سال قبل و جالب توجه تر از همه، گذشت ۸۹ سال از ثبت ملی «سلیمان تپه – زیرز – سرتپه» به عنوان یکی از نخستین آثار تاریخی ایران است که در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسید.
هر چند متولیان میراث فرهنگی کشور تا کنون اعلام کرده اند که فقط ۱۰ درصد از آثار تاریخی شامل هر اثری که امکان نقل و انتقال آن وجود ندارد در فهرست آثار ملی ثبت شده اند و تا سال ۱۳۹۷ آمارشان برای ثبت ملی این آثار به عدد ۳۶ هزار رسیده بود. البته در طول این سالها هیچگاه آماری از تخریب آثار تاریخی غیرمنقول منتشر نشدند؛ آماری که شاید علتش همین نبود یا ضعف در معیارهای مشخص شده باشد.
حالا نخستین وزیر وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی معیارهایی را برای ثبت ملی آثار تاریخی و فرهنگی غیرمنقول کشور به همه دستگاه های زیرمجموعه خود ابلاغ کرده است.
روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اعلام کرد، در متن نامه علی اصغر مونسان برای ابلاغ معیارهای ثبت ملی آثار تاریخی و فرهنگی غیرمنقول اینطور آمد: «در راستای تکلیف قانونی وزارت به موجب بند ۶ ماده ۳ قانون اساس نامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب یکم اردیبهشت ۱۳۶۷، ماده ۱۵ قانون حمایت از مرمت و احیای بافت های تاریخی فرهنگی مصوب دوم تیر ۱۳۹۸ و دیگر قوانین مرتبط با موضوع ثبت آثار، به پیوست معیارهای ثبت آثار تاریخی و فرهنگی غیرمنقول ابلاغ می شود. مقتضی است منطبق بر معیارهای ابلاغی، با رعایت تشریفات قانونی اقدام لازم به عمل آید.»
در این ابلاغیه علاوه بر آثار تاریخی و فرهنگی غیرمنقول، بناها، تأسیسات، اماکن و فضاهایی که نشان دهنده تحولات شاخص و ارزشمند معماری، شهرسازی یا صنعت در دوره معاصر باشد، بناها، تأسیسات، اماکن و فضاهایی که نشان دهنده الگوهای شاخص و واجد ارزش معماری و شهرسازی باشد، آثار معماری و شهرسازی دوره معاصر کشور، ساخته شده توسط معماران و شهرسازان شهیر که ارزش و اهمیت آن ها به تأیید شورای ملی ثبت آثار برسد، اماکنی که بر اساس مستندات مورد تأیید شورای ملی ثبت آثار، مکان رخداد مهم سیاسی یا اجتماعی یا اقتصادی یا مذهبی یا اعتقادی یا فرهنگی یا نظامی بوده اند و مناظر فرهنگی و آثاری که توأما به وسیله انسان و طبیعت ایجاد شده اند و به لحاظ تاریخی، فرهنگی، منظری، زیبایی شناسی یا مردم شناسی دارای ارزش برجسته است، واجد ارزش ثبت در فهرست آثار ملی یا فهرست آثار واجد ارزش تاریخی و فرهنگی خواهند بود.
معیارهای کلی ثبت آثار به موجب قانون راجع به حفظ آثار ملی، مصوب ۱۳۰۹ و تبصره دو قانون مدیریت خدمات باستان شناسی، موزه و موارد دیگر مصوب ۱۳۲۳ مجلس شورای ملی و معیارهای کلی ثبت آثار تاریخی و فرهنگی غیرمنقول به موجب قانون ثبت آثار ملی مصوب ۱۳۵۲ مجلس شورای ملی ابلاغ شده است.
براساس این ابلاغیه، ثبت آثار در فهرست آثار ملی و فهرست های ذی ربط از جمله آثار واجد ارزش فرهنگی و تاریخی، مستند به قوانین فوق براساس قدمت آثار یا اهمیت تاریخی یا شأن ملی اثر خواهد بود که تشخیص مصادیق آن بر عهده وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است.
