ایسنا/ این خبر پیرامون شانه ای پنج هزار ساله که در موزه ملی نگهداری می شود، برای شما نگارش شده است.
داستان چیست؟
این شانه متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد است که از کاوشهای شهر سوخته بدست آمده است. بیشتر دندانه های این شانه ظریفِ چوبی که انحناهای زیبایی دارد، بطور عجیبی حفظ شده و بافت آن در ظاهر سالم است.
محوطه باستانی شهر سوخته در جنوب شرق ایران و ۵۶ کیلومتری شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان و کنار دلتای رود هیرمند قرار دارد و یکی از محوطه های کلیدی مطالعات باستان شناسی محسوب می شود. این محوطه کهن حدود ۲۸۰ هکتار مساحت دارد و پیشرفته ترین شهر باستانی دنیا لقب گرفته است.
شهر سوخته در هزاره سوم پیش از میلاد، یکی از مهم ترین مراکز دوران مفرغ در شرق ایران بشمار می آید. کاوش های علمی این محوطه از یک ساختار فرهنگی غنی جامعه شهرنشین حوزه فرهنگی جنوب شرق ایران پرده برداشته است.
نتیجه بررسی ها و آزمایش های انجام شده روی یافته های باستان شناختی شهر سوخته چهار دوره استقرار فرهنگی را نشان می دهد. اولین دوره مربوط به ۳۲۰۰ پیش از میلاد است که بنا به عواملی از جمله قابل قبول ترین آن ها، تغییر بستر رودخانه هیرمند، شهر متروک می شود. این شهر حداقل دوبار و حداکثر سه بار در بازه های زمانی متفاوت دچار حریق و آتش سوزی شده است.
اشیای ارزشمند کشف شده در شهر سوخته از تنوع هنرهای گوناگون مانند سفال گری، خراطی، جواهرسازی و بافندگی در این منطقه خبر می دهند. از سال ۱۹۶۷ میلادی، یعنی حدود ۵۴ سال پیش، باستان شناسان انگلیسی و ایتالیایی کار حفاری و کاوش در محدوده شهر سوخته را آغاز کردند. بعد از انقلاب پس از وقفه ای طولانی از سال ۱۳۷۴ کاوش های باستان شناسی زیر نظر استادان ایرانی و با سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی ادامه پیدا کرد. در حال حاضر شهر سوخته منبع مطالعاتی برجسته ای در میان پژوهشگران محسوب می شود و ظرفیت های گسترده پژوهشی آن پایان ناپذیر است.
از دیگر اشیای باستانی مکشوفه در این دولت شهر میتوان به چشم مصنوعی، کوزه سفالی با امضای سازنده آن، سوزن، خط کش، چکش، کوره های سفالگری، کوره های ذوب فلزات، دکمه لباس، شانه سر، بذر حبوبات و میوه، برنج، زیره و بسیاری از لوازم متداول و روزمره اشاره کرد.
