ایسنا/ این خبر پیرامون شاهکارهایی دیدنی که به بهانه کرونا فروخته می شوند، برای شما نگارش شده است.
داستان چیست؟
موزه های ایالات متحده پیشتر فقط در صورتی اجازه داشتند اثری را بفروشند که آن اثر را با اثر هنری جدید جایگزین کنند اما در آوریل ۲۰۲۰ انجمن مدیران موزه های هنر (AAMD) این محدودیت را به مدت دو سال برای جبران خسارت های دوران کرونا لغو کرد.
در ماه سپتامبر، مسئولان موزه بروکلین که حتی پیش از همه گیری ویروس کرونا با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کردند، ۱۲ اثر هنری از جمله یک اثر از «مونه» و دو اثر از «دوبوفه» نقاش های فرانسوی را با هدف به دست آوردن هزینه کافی برای نگهداری از مجموعه آثار این موزه به فروش گذاشتند.
اوایل سال جاری نیز مکس هالین، مدیر موزه متروپولیتن اعلام کرد، پول حاصل از فروش آثار هنری صرف هزینه های نگهداری از مجموعه آثار موزه از جمله حقوق کارکنان موزه خواهد شد.
هالین که روند جدید فروش آثار هنری توسط موزه ها را موقتی می داند و معتقد است موزه متروپولیتن در سال ۲۰۲۱ در مقایسه با سالهای گذشته آثار بیشتری را به فروش نخواهد رساند، می گوید: «دهه ها است که موزه های آمریکا مجموعه آثارشان را به فروش می رسانند … ما نسبت به کاری که انجام می دهیم آگاهی کامل داریم و به آن ایمان داریم؛ می دانیم که این کار به نفع مجموعه آثار موزه ها است و به پیشرفت آن کمک می کند.»
با این حال فروش آثار هنری با واکنش های متفاوتی همراه بوده است. برای مثال یکی از منتقدان فروش آثار هنری موزه هنر بالتیمور معتقد است تبدیل شدن آثار هنری دیوارهای موزه ها به یک سرمایه مالی مسئله نگران کننده ای است.
موزه هنر بالیتمور امیدوار بود با به فروش رساندن سه اثر هنری مهم از جمله یکی از آثار «اندی وارهول» بتواند ۶۵ میلیون دلار پول جمع آوری کند. قرار بود با به فروش رساندن این آثار بودجه کافی برای نگهداری از مجموعه آثار موزه و ایجاد برابری در مجموعه با خریداری آثار هنرمندان اقلیت و زن فراهم شود. اما انتقادها سبب شد این موزه برنامه فروش آثار را لغو کند و هزینه مورد نیاز را از طریق اهدا پول داوطلبانه جبران کنند.
برخی از موزه ها با به فروش رساندن مهمترین آثارشان مخالف هستند؛ چراکه معتقدند ماموریت آنها نگهداری از آثار مهم است.
برای مثال موزه هنر متروپولیتن بیشتر آثاری را به فروش رساند که نسخه های متعددی از آن ها را داشت یا آثاری را که توسط یک هنرمند در یک دوره مشخص به تعداد زیاد خلق شده بودند را به فروش رسانده است.
اما موسسات دیگری همچون موزه هنری اورستون بدون در نظر گرفتن شرایط یک اثر آن را به فروش گذاشتند. برای مثال این موزه در ماه اکتبر یک نقاشی از «جکسون پولاک» را به قیمت ۱۲ میلیون دلار فروخت.
این موزه از پول حاصل از فروش این نقاشی برای ایجاد برابری نژادی و جنسیتی در مجموعه آثارش استفاده کرد اما با این حال انتقادهایی متوجه این موزه شد.
«تری تیشوت» از نویسندگان «وال استریت ژورنال» نوشت: «یک موزه هنر روحش را فروخت… این موزه از هدف قابل احترام ایجاد برابری جنسیتی و نژادی در مجموعه آثارش به عنوان یک بهانه برای خیانت به اعتماد عمومی استفاده کرده است.»
با این حال اضافه کردن آثار متعلق به هنرمندان اقلیت ها پاسخی به تقاضایی است که بر اثر جنبش «جان سیاه پوستان مهم است» بوجود آمده است. اما بسیاری از کارشناسان معتقدند ایجاد برابری نژادی و جنسیتی در آثار یک مجموعه بدون جایگزین کردن آنها هم امکان پذیر است.
مدیر موزه متروپولیتن که اکنون ایجاد برابری در مجموعه آثار موزه را از اولویت ها تعریف کرده است، می گوید مسئولان موزه از مجموعه آثار کنونی برای رسیدن به این اهداف استفاده نمی کنند و ترجیح می دهند از بودجه های اهدایی برای این کار استفاده کنند.
مدیر موزه هنر بالتیمور نیز معتقد است، باید درباره چارچوب بلندمدت تعیین شده توسط انجمن مدیران موزه آمریکا تجدید نظر شود تا موزه ها در نهایت بتوانند به رسالتشان برای ایجاد برابری در مجموعه دست پیدا کنند.
