از آیین های فراموش شده در نوروز، روز شادباش نویسی و امید است. روز ششم از هر ماه در گاهشمار خورشیدی خرداد روز نام دارد. خرداد روز از فروردین ماه در تقویم سغدی و خورازمی را با نامهای هودرو یا هفدور به معنی روزی که هفتاد و دو رویداد سرنوشت ساز در تاریخ ایران رخ داد، می شناسند. شاید از همین روست که ششم فروردین را روز نوروز بزرگ نیز می خوانند. ششم فروردین در تقویم ایران باستان روز پیدایی کیومرث و هوشنگ، روییدن مشی و مشیانه، اختراع خط به دست جمشید، بر تخت نشستن جمشید، زادروز آشو زرتشت، غلبه سام بر اژدهاک، تیراندازی آرش شیواتیر، تولد کیخسرو جاودان شاه ایران و روز همپرسگی زرتشت با اهورامزداست.
این روز را اسپیدانوشت می نامند که از خجسته روزهای ایرانیان باستان است؛ جشنی که در آیین کهن ایرانی ها همراه با شادی و آب پاشی برگزار می شد. از آن رو، این روز را روز امید می نامند، زیرا معتقدند که امید به داشتن به چیزی باعث می شود که آن چیز در اختیار شما قرار گیرد، حتی اگر آن چیز وجود نداشته باشد! در این روز، امید به پیدایی مجدد کیخسرو جاودان و نجات بخش می رود. نوید داده شد که سوشیانت در این روز ظهور خواهد کرد، جهان را پر از عدل و داد می کند و ظلم و ستم را ریشه کن می نماید. با ما در این مقاله خواندنی همراه باشید تا شما را با روز شادباش نویسی آشنا کنیم.
تاریخچه
از منظر بسیاری از موبدان و محققان زرتشتی، زادروز آشو زرتشت نیز در خرداد روز از فروردین ماه است. در این روز، زرتشتیان در نیایشگاه و آتشکده های شهرهای زرتشتی نشین دور هم جمع می شوند و آیین های خود را برجا می آورند. آیین های بزرگداشت زادروز زرتشت عبارتند از گوش فرا دادن به سخنرانی های مذهبی درباره زرتشت و نوروز، خواندن اوستا، آب پاشیدن به یکدیگر، پخش کردن آویشن و سنجد، دود کردن اسپند، دف نوازی و خواندن گاتا.
